Niezależnie od sposobu prowadzenia żywopłotu, o jego funkcji decyduje dobór roślin. Od wieków zakłada się na obrzeżach wiejskich posiadłości i wokół wojskowych fortów żywopłoty z ciernistych głogów, tarniny, kolczastych dzikich róż. Dzisiaj sięga się także po różne gatunki i odmiany berberysów, oliwnika, rokitnika.
Taki obronny żywopłot, dzięki mocnym pędom i kolcom lub długim cierniom, stanowi trudną do przebycia barierę, skutecznie chroni przed intruzami. Dużo trudniej pokonać ciernistą lub kolczastą gęstwinę pędów niż przeskoczyć tradycyjne murowane ogrodzenie.
Trzeba jednak zadbać o dobre zagęszczenie pędów od samej ziemi oraz tak zaplanować wysokość i szerokość przeszkody, aby ich suma przekraczała 2,5 m. Współistnienie takiego żywopłotu z tymczasowym ogrodzeniem siatkowym jest zwykle konieczne w pierwszym okresie wzrostu roślin, z czasem elementy ogrodzenia wchłonie rozrastający się żywopłot.
Osłona przed wiatrem, hałasem, nawiewaniem śniegu na drogi i torfowiska oraz działanie przeciwerozyjne na skarpach, wydmach, wzdłuż brzegów rzeki i strumieni - to funkcje żywopłotów ochronnych. Jeśli połączyć to wszystko z innymi zaletami użytkowymi - pozyskiwaniem owoców (róże, derenie), liści (morwa), pędów (wiklina) - oczywiste są korzyści płynące z zakładania takich żywopłotów w różnym celu i w różnej formie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz